Obniżenie – z obecnych 15 tys. euro do zaledwie 15 tys. zł – limitu wartości transakcji między przedsiębiorcami, w ramach których płatności muszą być dokonywane (przyjmowane) za pośrednictwem rachunku płatniczego, to jedna z zasadniczych zmian przewidzianych ustawą z 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Nowe rozwiązania wejdą w życie 1 stycznia 2017 r.

W ustawach podatkowych (o PIT i CIT) wprowadzono regulację, która określa skutki podatkowe po stronie kosztów uzyskania przychodów. Znajdzie ona zastosowanie w przypadku naruszenia obowiązku, który wynika ze znowelizowanego przepisu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (określającego limit wartości transakcji między przedsiębiorcami).

Zmiany te polegają na:

• wyłączeniu możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, albo
• obowiązku dokonania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów) w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego – w przypadku transakcji odnoszącej się do kosztu zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. W tym przypadku zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) będzie dokonywane w miesiącu dokonania płatności z pominięciem rachunku płatniczego.

Ministerstwo Finansów zwraca uwagę, że wprowadzane od 1 stycznia 2017 r. przepisy podatkowe odwołują się do pojęcia „płatności", wynikającej z transakcji (o której mowa w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej), a zatem obejmują wyłącznie wskazany w nich sposób regulowania zobowiązania, tj. poprzez dokonywanie zapłaty.

Regulacje te zatem nie znajdą zastosowania do innych form regulowania (wygasania) zobowiązań, które ze swojej istoty nie mają charakteru płatności i nie są związane z rachunkiem płatniczym. W związku z tym formy uregulowania zobowiązań takie jak m.in. kompensata (potrącenie), czy wymiana barterowa nie są objęte omawianymi przepisami. Jakkolwiek dochodzi wówczas do uregulowania (wygaśnięcia) zobowiązania, to jednak strony umowy nie dokonują „płatności", które mogłyby być objęte zakresem tych regulacji.

Natomiast w przypadku płatności, które odbywają się za pomocą instrumentów płatniczych, związanych z rachunkami płatniczymi, takimi jak m.in. karty płatnicze, jak również płatności dokonywanych poprzez systemy pośredniczące w płatnościach, takie jak PayPal, PayU itp., będzie spełniony wymóg dokonania ich za pośrednictwem rachunku.

Źródło: Inforfk.pl

W okresie zimowym, tzn. od 1 listopada do 31 marca, pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikom pracującym na otwartej przestrzeni posiłki profilaktyczne. Dotyczy to pracowników, których praca powoduje w ciągu zmiany roboczej wydatek energetyczny związany z wysiłkiem fizycznym powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet.

Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

• związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
• związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10oC lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25oC,
• związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od 1 listopada do 31 marca,
• pod ziemią.

Do ustalenia, czy pracownikom zatrudnionym na otwartej przestrzeni przysługują w okresie zimowym posiłki profilaktyczne, niezbędne jest dokonanie pomiaru wydatku energetycznego na ich stanowiskach pracy. Jeśli wynik pomiaru wykaże, że wydatek ten nie przekracza 1500 kcal dla mężczyzn i 1000 kcal dla kobiet, pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych.

Pracodawcy muszą także zapewniać pracownikom gorące napoje profilaktyczne. Przysługują one pracownikom pracującym na otwartej przestrzeni w każdym dniu pracy, kiedy temperatura wynosi poniżej 10oC, bez względu na porę roku, a także pracownikom zatrudnionym w warunkach mikroklimatu zimnego, charakteryzującego się wartością wskaźnika siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1000. Ponadto mają do nich prawo pracownicy zatrudnieni przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet.

W przypadku gdy pracownik część czasu pracy spędza w pomieszczeniu zamkniętym, natomiast pozostałą część przebywa na otwartej przestrzeni, a spełnione są odpowiednie warunki (temperatura powietrza, wydatek energetyczny), przysługują mu gorące napoje oraz posiłki profilaktyczne.

Źródło: inforfk.pl

Od 1 stycznia 2017 r. do osób fizycznych przyjmujących zlecenie oraz świadczących usługi jednoosobowo w ramach samozatrudnienia należy stosować minimalną stawkę za godzinę pracy. Godzinowa stawka minimalna będzie miała zastosowanie do każdej tego rodzaju umowy zlecenia, niezależnie od sposobu ustalania wynagrodzenia przez jej strony, tj. godzinowego, dziennego, tygodniowego czy miesięcznego.

Więcej >>

Źródło: inforfk.pl

Od 1 stycznia 2017 r. do osób fizycznych przyjmujących zlecenie oraz świadczących usługi jednoosobowo w ramach samozatrudnienia należy stosować minimalną stawkę za godzinę pracy. Nowe przepisy wprowadzają też obowiązek przechowywania dokumentów określających sposób potwierdzania liczby godzin oraz dokumentów potwierdzających liczbę godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług.

Przechowywanie dokumentów będzie obowiązkiem przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, na rzecz której jest wykonywane zlecenie lub są świadczone usługi, i będzie trwać przez 3 lata od dnia, w którym wynagrodzenie z tytułu tych umów stało się wymagalne (art. 8c ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę po nowelizacji).

Przepisy o wynagrodzeniu minimalnym nie regulują kwestii technicznych przechowywania dokumentów dotyczących liczby przepracowanych godzin. Można przyjąć, że powinno się to odbywać w warunkach uniemożliwiających uszkodzenie lub zniszczenie dokumentów, a dostęp do nich powinny mieć osoby upoważnione do przetwarzania danych osobowych. W przypadku gdy dokumenty mają formę papierową, sposoby zabezpieczenia przed ich utratą, zniszczeniem czy uszkodzeniem są oczywiste. Należy jednak pamiętać, że w zakresie omawianej dokumentacji dopuszczalne będzie też stosowanie formy elektronicznej oraz dokumentowej. Wówczas rolą podmiotu zlecającego będzie zapewnienie takich warunków, aby przechowywane w ten sposób dokumenty nie zostały przypadkowo usunięte. Zalecanym rozwiązaniem będzie systematyczne tworzenie kopii elektronicznych dokumentów i przechowywanie ich na zapasowym nośniku danych.

Źródło: inforfk.pl

Obniżenie stawki podatku CIT dla małych podatników z 19 proc. do 15 proc. zakłada podpisana przez prezydenta nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podatku dochodowym od osób prawnych.

Obniżona stawka ma obejmować firmy - płatników CIT, których przychód ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczył 1,2 mln euro rocznie. Efekt fiskalny ustawy, czyli zmniejszenie dochodów budżetu, szacowany jest na ok. 270 mln zł.

Wprowadzane rozwiązanie będzie również dotyczyć podatników rozpoczynających działalność. Preferencyjną stawką podatku nie zostaną objęte podatkowe grupy kapitałowe.

Nowe przepisy uniemożliwią skorzystanie z preferencyjnej stawki podatkowej przedsiębiorcom, którzy np. podzielą firmę tylko po to, aby skorzystać z obniżonej stawki CIT. Wprowadzane rozwiązanie będzie także dotyczyć podatników rozpoczynających działalność.

W ustawie zawarte są także zmiany "uszczelniające" pobór podatków. Ponadto przewidziano zmiany doprecyzowujące obecne przepisy, tak, aby wyeliminować wątpliwości interpretacyjne mogące skutkować unikaniem opodatkowania niektórych dochodów.

Wprowadzono przepis, który przewiduje ograniczenie stosowania określonych w ustawie preferencyjnych zasad opodatkowania transakcji wymiany udziałów. W myśl ustawy zasady te nie będą stosowane w przypadkach, gdy głównym lub jednym z głównych celów wymiany udziałów jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania.

Ponadto przewidziano w ustawie zmiany doprecyzowujące obecne przepisy tak, aby wyeliminować wątpliwości interpretacyjne mogące skutkować unikaniem opodatkowania niektórych dochodów. Doprecyzowano także przypadki, w których dochód podatnika podlegającego ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu uznaje się za uzyskany na terytorium Polski.

Ustawa wejdzie w życie 1 stycznia 2017 r.

Źródło: inforfk.pl

Projekt rozporządzenia ministra rozwoju w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące budzi poważne wątpliwości przede wszystkim z uwagi na koszty, jakie będą musieli ponieść przedsiębiorcy - ostrzega Konfederacja Lewiatan.

- Dla większości przedsiębiorców oznaczać to będzie potrzebę wymiany kasy rejestrującej na nową, odpowiadającą warunkom technicznym. Koszty zakupu nowej kasy fiskalnej szacuje się na 1500 - 2000 zł. Obecne przepisy przewidują ulgę na zakup kasy w wysokości do 700 zł. Jednak skorzystanie z niej jest możliwe wyłącznie przy pierwszym zakupie kasy przez podatnika, który rozpoczyna ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego. W razie konieczności wymiany kas większość przedsiębiorców nie będzie mogła skorzystać z ulgi - mówi Przemysław Pruszyński, doradca podatkowy, sekretarz Rady Podatkowej Konfederacji Lewiatan.

Zdaniem Konfederacji prawdopodobnie stare kasy rejestrowe będą musiały zostać wyposażone w odpowiedni moduł komunikacyjny umożliwiający transmisję danych do repozytorium oraz bezpośrednie połączenie kasy z terminalem płatniczym. Na chwilę obecną nie sposób ocenić, jaki będzie koszt zainstalowania takiego modułu w kasach rejestrujących. Pewnym jest natomiast, że jest to koszt, który ponieść będą musieli przedsiębiorcy.

Wątpliwości wzbudza również fakt, iż aby umożliwić automatyczny transfer danych z kasy rejestrującej do repozytorium przedsiębiorcy będą musieli zapewnić łącze internetowe, za pomocą którego dane te będą mogły zostać przesłane. Wymóg zapewnienia stałego łącza internetowego będzie szczególnie uciążliwy dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą, jako partnerzy biznesowi przedsiębiorców działających np. w ramach sprzedaży bezpośredniej. Działalność ich w dużej mierze charakteryzuje się mobilnością oraz wykorzystywaniem przenośnych kas rejestrujących.

Bardzo ważną kwestią jest również czas, jaki będzie wskazany w harmonogramie na transmisję danych przez kasę do repozytorium, ponieważ jeżeli nie dojdzie do transmisji danych w tym czasie kasa ulegnie blokadzie. Problemy z transmisją danych w większości przypadków będą natury technicznej i mogą one być niezależne od podatnika, a nawet częściej występować po stronie administracji. Natomiast konsekwencje takich sytuacji będzie ponosił podatnik.

Zastrzeżenia budzi ponadto sposób wprowadzania zmian. Projekt rozporządzenia przewiduje zdecydowanie zbyt krótki czas na prawidłowe wdrożenie nowych regulacji. Ma wejść w życie już 1 stycznia 2018 r. Podnoszone są głosy, iż producenci kas rejestrujących w obliczu tak dużego zapotrzebowania na nowe kasy (Ministerstwo Finansów wskazuje, iż obecnie zarejestrowano 2,1 mln kas fiskalnych) mogą zwyczajnie nie zdążyć z zapewnieniem wszystkim przedsiębiorcom dostępu do kas rejestrujących spełniających nowe wymogi.

Źródło: inforfk.pl

30 września 2016 r. mija termin składania wniosków o zwrot VAT zapłaconego w innych krajach UE od zakupów dokonanych tam w 2015 r.

Wniosek o zwrot podatku od wartości dodanej mogą złożyć polscy podatnicy, którzy w okresie, za jaki składają wniosek:

• w kraju, do którego występują o zwrot, nie posiadali siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z których dokonywano transakcji gospodarczych, ani stałego miejsca zamieszkania, ani zwykłego miejsca pobytu,
• byli podatnikami VAT czynnymi,
• nie dokonywali wyłącznie dostaw towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku (poza usługami finansowymi, o których mowa w art. 86 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, dającymi prawo do odliczenia VAT).

Aby polscy podatnicy mogli wystąpić o zwrot VAT zapłaconego w innym kraju UE od dokonanych zakupów, nabyte towary i usługi muszą wykorzystać w Polsce do działalności opodatkowanej, która daje prawo do odliczenia VAT (art. 89 ust. 1h ustawy o VAT). Prawo do odliczenia VAT należy ocenić na podstawie polskich przepisów, tj. art. 86 i 88 ustawy o VAT. Oznacza to, że gdyby dany towar lub usługa były kupione w Polsce i przysługiwałoby prawo do odliczenia VAT, to przysługuje również od zakupu takich samych towarów za granicą.

Jeżeli towary i usługi zostały wykorzystane do działalności opodatkowanej i zwolnionej, to ustalając prawo do zwrotu, należy zastosować proporcję. To samo dotyczy tzw. wydatków samochodowych, gdy samochód jest wykorzystywany do celów mieszanych (art. 86a ustawy).

Wniosek o zwrot należy złożyć za pomocą systemu e-Deklaracje za pośrednictwem naczelnika urzędu skarbowego, w którym rozliczamy VAT, do właściwego państwa członkowskiego. Wniosek składamy na formularzu VAT-REF(4) (www.e-deklaracje.gov.pl).

Wypełniając wniosek, a dokładniej – wpisując kwotę zwrotu, należy wpisać ją w walucie, która obowiązuje w kraju zwrotu. Należy także wpisać walutę wskazanego rachunku bankowego.

Pracodawca ma obowiązek udzielić pracownikowi zaległego urlopu wypoczynkowego za poprzedni rok najpóźniej do 30 września. Nieudzielenie zaległego urlopu w tym terminie grozi pracodawcy grzywną w wysokości od 1 tys. do 30 tys. zł.

Warunek udzielenia urlopu zaległego do końca września będzie spełniony, jeżeli pracownik rozpocznie wykorzystywanie go we wrześniu. Przepisy określają bowiem, że pracodawca ma obowiązek udzielić urlopu zaległego najpóźniej do 30 września (art. 168 Kodeksu pracy). Pracownik nie musi więc wykorzystać do końca września całego zaległego urlopu.

Zaległego urlopu wypoczynkowego udziela się pracownikowi tak samo jak zwykłego urlopu wypoczynkowego, czyli tylko na dni pracy danego pracownika. Urlop wypoczynkowy przeliczamy na godziny, przyjmując, że 1 dzień urlopu to 8 godzin pracy (art. 1542 § 2 Kodeksu pracy).

Źródło: inforfk.pl

Pracodawcy, którzy w 2016 r. obowiązkowo utworzyli zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, powinni przekazać do końca września na wyodrębniony rachunek funduszu pozostałą część równowartości odpisu podstawowego i odpisy fakultatywne, jeżeli do 31 maja br. przekazali co najmniej 75% odpisu podstawowego. Tego obowiązku nie mają pracodawcy, którzy w terminie wpłaty I raty przekazali 100% odpisu na fundusz.

Przepisy ustawy o zfśs nakładają na zakład pracy, który tworzy fundusz obligatoryjnie, obowiązek przekazywania odpisu ustalonego na dany rok w dwóch ratach, w terminach i w wysokości odpowiednio:

• do 31 maja – co najmniej 75% odpisów podstawowych,
• do 30 września – pozostałą część odpisów podstawowych i tzw. odpisy zwiększające.

Pracodawcy niezobowiązani do utworzenia zfśs, którzy zrobili to dobrowolnie, odpis na fundusz ustalają w dowolnej wysokości i środki przekazują w ustalonym przez siebie terminie.

Przekazanie środków na zfśs przez pracodawców zobowiązanych do utworzenia zfśs po wyznaczonym terminie, np. po 30 września, nie powoduje powstania po stronie pracodawcy zobowiązania do odprowadzenia odsetek z tego tytułu (wyrok Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2012 r., III PK 66/11).

Podstawę naliczania odpisu na fundusz stanowi przeciętna planowana w danym roku kalendarzowym liczba zatrudnionych u pracodawcy, skorygowana w końcu roku do faktycznej przeciętnej liczby zatrudnionych.

Źródło: inforfk.pl

Od 1 stycznia 2017 r. z 15 000 euro do 15 000 zł zostanie obniżony limit wartości transakcji zawieranych między przedsiębiorcami, za które płatność może następować gotówką. Będzie temu towarzyszyć wprowadzenie przepisów wyłączających możliwość zaliczania przez podatników do kosztów uzyskania przychodów wydatków powyżej 15 000 zł opłaconych w całości gotówką.

Z początkiem 2017 r. nastąpi obniżenie limitu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, z 15 000 euro do 15 000 zł. Oznacza to, że znacznie częściej niż obecnie przedsiębiorcy będą obowiązani do dokonywania i przyjmowania płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą za pośrednictwem rachunku bankowego.

Obniżeniu limitu będzie towarzyszyć dodanie do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisów wyłączających możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów płatności dokonanych z naruszeniem obowiązku ich dokonywania i przyjmowania za pośrednictwem rachunku bankowego, tj. art. 22p updof oraz art. 15d updop. Z przepisów tych będzie wynikać, że podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie będą mogli zaliczać do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. A zatem od 1 stycznia 2017 r. płatności dokonywane z naruszeniem obowiązku dokonywania ich za pośrednictwem rachunku płatniczego nie będą mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że transakcją określoną w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jest cała transakcja, a nie tylko jej nadwyżka ponad 15 000 zł. W konsekwencji kwoty, która nie stanowi kosztów uzyskania przychodów na podstawie omawianych przepisów, nie należy pomniejszać o 15 000 zł.