W okresie zimowym, tzn. od 1 listopada do 31 marca, pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikom pracującym na otwartej przestrzeni posiłki profilaktyczne. Dotyczy to pracowników, których praca powoduje w ciągu zmiany roboczej wydatek energetyczny związany z wysiłkiem fizycznym powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet.

Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

• związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
• związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10oC lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25oC,
• związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od 1 listopada do 31 marca,
• pod ziemią.

Do ustalenia, czy pracownikom zatrudnionym na otwartej przestrzeni przysługują w okresie zimowym posiłki profilaktyczne, niezbędne jest dokonanie pomiaru wydatku energetycznego na ich stanowiskach pracy. Jeśli wynik pomiaru wykaże, że wydatek ten nie przekracza 1500 kcal dla mężczyzn i 1000 kcal dla kobiet, pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych.

Pracodawcy muszą także zapewniać pracownikom gorące napoje profilaktyczne. Przysługują one pracownikom pracującym na otwartej przestrzeni w każdym dniu pracy, kiedy temperatura wynosi poniżej 10oC, bez względu na porę roku, a także pracownikom zatrudnionym w warunkach mikroklimatu zimnego, charakteryzującego się wartością wskaźnika siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1000. Ponadto mają do nich prawo pracownicy zatrudnieni przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet.

W przypadku gdy pracownik część czasu pracy spędza w pomieszczeniu zamkniętym, natomiast pozostałą część przebywa na otwartej przestrzeni, a spełnione są odpowiednie warunki (temperatura powietrza, wydatek energetyczny), przysługują mu gorące napoje oraz posiłki profilaktyczne.

Źródło: inforfk.pl

Od rozliczenia za styczeń 2017 r. w wyniku nowelizacji ustawy o VAT podatnicy, którzy nie mają statusu małego podatnika, nie mogą składać kwartalnych deklaracji VAT-7D. Kwartalne rozliczenie zostało zarezerwowane tylko dla małych podatników. W związku z tym deklaracje VAT-7D zostały zlikwidowane. Nie mogą rozliczać się kwartalnie także podatnicy rozpoczynający działalność. Taką możliwość będą mieli dopiero po roku, jeśli spełnią warunki, aby ich uznać za małych podatników.

Do końca 2016 r. zasadą było, że VAT rozliczany był za okresy miesięczne. Podatnicy mogli jednak zmienić ten podstawowy okres rozliczeniowy, przyjmując kwartalną metodę rozliczania VAT. Sposób kwartalnego rozliczenia był i jest uzależniony od statusu podatnika. Jeśli podmiot jest małym podatnikiem VAT według ustawy o VAT, wówczas może on kwartalnie rozliczać VAT metodą kasową na podstawie deklaracji VAT-7K. Mały podatnik może również składać deklaracje kwartalne VAT-7K, nie wybrawszy metody kasowej, i rozliczać VAT kwartalnie na zasadach ogólnych.

Do końca 2016 r. podatnik, który nie spełniał warunków do uznania go za małego podatnika, także mógł przyjąć kwartał za okres rozliczeniowy. Wówczas rozliczał VAT na zasadach ogólnych na podstawie kwartalnej deklaracji VAT-7D, ale płacił za dwa pierwsze miesiące kwartału zaliczki na podatek.

Od 1 stycznia 2017 r. dokonano wielu zmian w przepisach o składaniu deklaracji VAT. Zmiany dotyczą przede wszystkim ograniczenia możliwości składania deklaracji za okresy kwartalne. Zlikwidowano możliwość kwartalnych rozliczeń przez podatników innych niż mali podatnicy (art. 99 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.), a więc także deklaracje VAT-7D. W 2017 r. małymi podatnikami są podatnicy, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła w 2016 r. kwoty 5 157 000 zł. Zmianom towarzyszyło uchylenie – jako zbędnych – przepisów art. 103 ust. 2a–2g ustawy o VAT, które określały zasady wpłacania zaliczek na VAT przez składających deklaracje kwartalne podatników innych niż mali.

Nie będą mogli rozliczać się kwartalnie także podatnicy, którzy rozpoczynają działalność w 2017 r. Taką możliwość będą mieli dopiero po roku, jeśli spełnią warunki, aby ich uznać za małych podatników.

Źródło: inforfk.pl

Od 1 stycznia 2017 r. obowiązują nowe przepisy gwarantujące zleceniobiorcom oraz samozatrudnionym minimalną stawkę wynagrodzenia w wysokości 13 zł za każdą godzinę pracy. W związku z tym istnieje konieczność ewidencjonowania liczby godzin poświęconych na wykonanie zlecenia lub świadczenie usług. Taka ewidencja może być prowadzona w formie pisemnej lub dokumentowej.

Więcej: https://inforfk.pl/aktualnosci/346566,Pisemna-i-dokumentowa-forma-rejestru-godzin-pracy-na-zleceniu.html?utm_source=MailingList&utm_medium=email&utm_campaign=20170110+Infororganizer

Źródło: inforfk.pl

1 stycznia 2017 r. weszły w życie pierwsze uproszczenia z pakietu 100 zmian dla firm. Ustawa o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców wprowadza ponad 30 ułatwień dla biznesu.

Ustawa nowelizuje 20 aktów prawnych. Jej przepisy wprowadzają ułatwienia w prowadzeniu firmy, m.in. ochronę podatników przed zmianami interpretacji prawa, mniejszą uciążliwość kontroli w firmach i łagodniejsze przepisy prawa pracy.

Najważniejsze zmiany:

• podatnicy nie będą musieli występować o indywidualną interpretację podatkową, ponieważ działanie zgodne z „utrwaloną praktyką interpretacyjną” będzie podlegało ochronie;
• przy ustalaniu „utrwalonej praktyki interpretacyjnej” podatnicy będą mogli korzystać z interpretacji prawa przygotowanych dla innych przedsiębiorców;
• Ministerstwo Finansów przygotuje i zamieści na stronie internetowej objaśnienia najbardziej skomplikowanych przepisów podatkowych. Zastosowanie się do nich da ochronę w razie kontroli organów podatkowych
• jeżeli kontrola skarbowa wykaże, że firma prawidłowo stosowała stawkę VAT, późniejsza kontrola, do czasu zmiany interpretacji prawa, nie będzie mogła podważyć także późniejszego działania zgodnie z tymi ustaleniami;
• kontrole będą przeprowadzane na podstawie analizy ryzyka, tzn. tam, gdzie ryzyko naruszenia prawa jest największe. Uczciwi przedsiębiorcy będą mieli mniej kontroli;
• urząd nie będzie mógł ponownie kontrolować spraw, które już wcześniej kontrolował. Tylko jedna kontrola w jednej sprawie;
• firmy będą zobowiązane prowadzić pełną księgowość dopiero po osiągnięciu przychodów netto w wysokości 2 milionów euro rocznie. Wcześniej było to 1,2 mln euro, a próg nie był zmieniany od 2008 r. Uproszczona księgowość jest nawet 5-krotnie tańsza;
• firmy będą musiały utworzyć Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych oraz wydać regulaminy pracy i wynagradzania dopiero po zatrudnieniu 50 pracowników, a nie 20 – jak to jest obecnie. Dotyczy to nie tylko blisko 50 tys. firm, które mają od 20 do 49 pracowników ale też 650 tys. przedsiębiorców zatrudniających od 1 do 19 pracowników. Będzie im łatwiej rozwijać firmę;
• drobne odstępstwa od projektu budowlanego (do 2 %) będą akceptowane bez żadnych formalności;
• szereg robót budowlanych nie będzie już wymagał zgłoszenia lub pozwolenia na budowę (np. parterowe budynki gospodarcze i wiaty do 35 m kw.)

Źródło: inforfk.pl

Od 1 stycznia 2017 r. podniesiony został próg przychodów, który pozwala na opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych z działalności gospodarczej do kwoty 250 000 euro.

Zatem podatnicy mogą opłacać w 2017 roku zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z pozarolniczej działalności gospodarczej wykonywanej samodzielnie lub prowadzonej w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, jeżeli:

1) w 2016 roku (roku poprzedzającym rok podatkowy):

    a) uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 250 000 euro, lub

    b) uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie             przekroczyła kwoty 250 000 euro,

2) rozpoczną wykonywanie działalności w 2017 roku i nie korzystają z opodatkowania w formie karty podatkowej – bez względu na wysokość przychodów.

Źródło: inforfk.pl

Nazwa sprzedawanego towaru zawsze musi być precyzyjna. Nie można np. sprzedać siekierki jako młotka. Nawet wtedy, gdy cena i VAT na nie są takie same – orzekł NSA (wyroki NSA z 21 grudnia 2016 r., sygn. akt I FSK 647/15, I FSK 648/15).

Sprawa dotyczyła popularnej sieci dyskontów, które oprócz towarów spożywczych sezonowo handlują też innym asortymentem. Problem polegał na tym, że sklepy korzystały z prostego systemu księgowego, który stwarzał ograniczenia w dokumentowaniu nazw towarów na paragonach fiskalnych. W związku z tym zapytały fiskusa, czy przyjęte przez nie sposoby są prawidłowe.

Pierwszy polegał na tym, że klient, który kupował np. suszarkę do włosów, miał ją nabitą na paragonie w ramach grupy „suszarki, lokówki, prostownice”. Drugi sposób sprowadzał się do tego, że ten, kto kupował np. siekierkę, miał ją na paragonie pod nazwą ogólną, np. młotki albo narzędzia.

Spółka zastrzegła, że ten sposób jest stosowany wyłącznie do towarów objętych tą samą ceną i stawką VAT, a klient przecież sam doskonale wie, który towar kupił.

Na takie dokumentowanie nie zgodził się dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu. Przypomniał, że paragon musi zawierać nazwę towaru lub usługi pozwalającą na ich jednoznaczną identyfikację (zgodnie z par. 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia MF w sprawie kas rejestrujących, Dz.U. z 2013 r. poz. 363). – Nazwa towaru na paragonie powinna oznaczać nazwę jednostkową, a nie określoną grupę asortymentową – stwierdził fiskus.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stanął po stronie sprzedawcy. Uznał, że stosowane przez niego sposoby dokumentowania sprzedaży towarów są dopuszczalne.

Jednak Naczelny Sąd Administracyjny był innego zdania. Sędzia Bożena Dziełak podkreśliła, że paragon ma umożliwiać nie tylko identyfikację ceny czy stawki VAT, ale i nazwę wykonanej usługi lub sprzedanego towaru.

Źródło: inforfk.pl

Ministerstwo Rozwoju oraz Krajowa Izba Gospodarcza Elektroniki i Telekomunikacji (KIGEiT) podpisały list intencyjny w sprawie uruchomienia platformy paragonów elektronicznych z kas fiskalnych, umożliwiającej dystrybuowanie ich bezpośrednio do konsumentów.

Ministerstwo Rozwoju wspólnie z Ministerstwem Finansów uzgadnia zapisy projektu nowego rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące. Proponowany w przepisach model zakłada, że kasy fiskalne od stycznia 2018 roku będą podłączone online i będą automatycznie przesyłać dane o sprzedaży do centralnego repozytorium prowadzonego przez Ministerstwo Finansów.

Jednocześnie, kasy poza wydawaniem papierowych paragonów klientom będą wysyłać elektroniczne paragony zainteresowanym użytkownikom, którzy wyrażą na to zgodę i zarejestrują się. Pośredniczyć w tym będzie przygotowywana przez KIGEiT platforma dystrybucji paragonów elektronicznych z kas fiskalnych bezpośrednio do konsumentów. System ten ma gwarantować pełną anonimowość przesyłanych danych. Najprostszą formą będzie przekazanie paragonu elektronicznego na pocztę e-mail lub sms, czy też do aplikacji mobilnych.

Platforma będzie otwarta dla wszystkich uczestników rynku, którzy zadeklarują chęć udziału w systemie dystrybucji e-paragonów. Będzie też niezależna od centralnego repozytorium w Ministerstwie Finansów. Firmy będą mogły oferować klientom nowe usługi, m.in. aplikacje konsumenckie do przechowywania i analizy paragonów elektronicznych. Klienci natomiast będą mogli swobodnie zarządzać wydatkami oraz historią swoich zakupów.

Źródło: inforfk.pl

Od 1 stycznia 2017 r. z 15 000 euro do 15 000 zł został obniżony limit wartości transakcji zawieranych między przedsiębiorcami, za które płatność może następować gotówką. Jednocześnie wyłączono możliwość zaliczania przez podatników do kosztów uzyskania przychodów wydatków powyżej 15 000 zł opłaconych w całości gotówką.

Z początkiem 2017 r. nastąpiło obniżenie limitu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, z 15 000 euro do 15 000 zł. Oznacza to, że znacznie częściej przedsiębiorcy będą obowiązani do dokonywania i przyjmowania płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą za pośrednictwem rachunku bankowego.

Obniżeniu limitu towarzyszy dodanie do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisów wyłączających możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów płatności dokonanych z naruszeniem obowiązku ich dokonywania i przyjmowania za pośrednictwem rachunku bankowego, tj. art. 22p updof oraz art. 15d updop. Z przepisów tych wynika, że podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie będą mogli zaliczać do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zostanie dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. A zatem od 1 stycznia 2017 r. płatności dokonywane z naruszeniem obowiązku dokonywania ich za pośrednictwem rachunku płatniczego nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że transakcją określoną w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jest cała transakcja, a nie tylko jej nadwyżka ponad 15 000 zł. W konsekwencji kwoty, która nie stanowi kosztów uzyskania przychodów na podstawie omawianych przepisów, nie należy pomniejszać o 15 000 zł.

Źródło: inforfk.pl

Inwentaryzację musi przeprowadzić każda jednostka na dzień bilansowy. Inwentaryzacja jest podstawą wiarygodnej wyceny bilansowej i poprawnego sprawozdania finansowego. Dlatego czynności inwentaryzacyjne należy przeprowadzić rzetelnie i z należytą starannością.

Obowiązek przeprowadzania inwentaryzacji wynika z art. 26–27 ustawy o rachunkowości. Inwentaryzacja, tj. okresowe ustalanie lub sprawdzanie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów, jest elementem rachunkowości jednostki, za którą odpowiedzialność ponosi kierownik jednostki. Odpowiedzialność za spis z natury ponosi osoba, której ta czynność została powierzona, ale tylko w tym zakresie.

Inwentaryzacji podlegają – zgodnie z zasadą kompletności – wszystkie składniki majątku. Inwentaryzację należy przeprowadzić na dzień bilansowy metodą spisu z natury, potwierdzenia sald lub weryfikacji.

Jeżeli rok obrotowy jednostki jest rokiem kalendarzowym, dniem bilansowym jest 31 grudnia 2016 r. To, że inwentaryzację należy przeprowadzić na dzień bilansowy, nie oznacza jednak, że należy te czynności wykonać tego dnia (byłoby to niemożliwe). Dlatego termin ten jest uznawany przez ustawę o rachunkowości za dotrzymany, jeżeli inwentaryzację rozpoczęto nie wcześniej niż trzy miesiące przed końcem roku obrotowego, a zakończono 15 stycznia następnego roku. W przypadku jednostek, których rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy, oznacza to, że inwentaryzację można rozpocząć 1 października br. i trzeba skończyć do 15 stycznia 2017 r.

Źródło: inforfk.pl

Zbliża się okres świąteczny, a więc wielu pracodawców zaczyna myśleć o tym, jaki bonus z tej okazji zaproponować pracownikom. Z pewnością najczęściej będą to paczki żywnościowe lub z upominkami, bony, talony czy karty przedpłacone (pre-paid). Sposób ich rozliczenia w kontekście podatkowo-składkowym będzie uzależniony przede wszystkim od źródła ich sfinansowania.

Z zasobów pieniężnych przeznaczanych na działalność socjalną można finansować m.in. udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej. Przejawem takiego wsparcia może być przekazywanie osobom uprawnionym świadczeń o charakterze pomocowym, takich jak np. bony towarowe, kupony (karty) podarunkowe, paczki żywnościowe czy paczki dla dzieci, jeśli:

• są one przewidziane w regulaminie gospodarowania ZFŚS,
• trafiają do zatrudnionych po uwzględnieniu tzw. kryterium socjalnego, czyli sytuacji życiowej, materialnej i rodzinnej.

W przypadku świadczeń „zorganizowanych” w ramach ZFŚS ich wartość będzie zwolniona ze składek ZUS w pełnej wysokości oraz z opodatkowania, jednak tylko do wysokości nieprzekraczającej łącznie w roku kwoty 380 zł.

Przyznawanie na okoliczność świąt świadczeń rzeczowych i pieniężnych sfinansowanych ze środków obrotowych firmy sprawia, że zakład pracy ma pełną swobodę w kształtowaniu rodzaju i wartości tego typu dodatkowych profitów przewidzianych dla załogi. Z punktu widzenia obciążeń należnościami publiczno-prawnymi, takie bonusy nie są jednak korzystne, bowiem przepisy podatkowe i składkowe nie obejmują ich żadnymi zwolnieniami. Oznacza to konieczność naliczania od ich pełnej wartości danin na rzecz fiskusa i ZUS.

Źródło: inforfk.pl