Kiedy agencja pracy tymczasowej oferuje zatrudnienie w oparciu o umowę cywilnoprawną, np. o dzieło, należy zachować szczególną czujność, gdyż może to służyć obchodzeniu prawa pracy - mówi Monika Kolasińska, radca prawny w Kancelarii Sadkowski i Wspólnicy.

Zbliżający się okres wakacyjny sprzyja zapotrzebowaniu na krótkie i elastyczne zatrudnienie, oferowane przez agencje pracy tymczasowej. Według Kolasińskiej zatrudnienie tymczasowe może łączyć elastyczność i bezpieczeństwo, związane z prawami gwarantowanymi w ustawie o zatrudnianiu pracowników tymczasowych wobec osób zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę. Chodzi np. o prawo do urlopu wypoczynkowego czy zakaz dyskryminacji pracowników tymczasowych względem stałych pracowników pracodawcy użytkownika, przejawiającym się np. w zakazie nieuzasadnionego różnicowania wysokości przysługującego im wynagrodzenia.

Jednak - podkreśliła Kolasińska - w wypadku, kiedy agencja oferuje zatrudnienie w oparciu o umowę cywilnoprawną (zlecenie, o dzieło), należy zachować szczególną czujność.

"Choć w wielu sytuacjach taka forma zatrudnienia jest prawnie dopuszczalna, nieuczciwie działające agencje świadomie jej nadużywają, omijając w ten sposób wymóg zawarcia umowy o pracę. Dzieje się tak np. wtedy, gdy między pracodawcą użytkownikiem a zleceniobiorcą występuje podległość służbowa, a zleceniobiorcy przysługują uprawnienia właściwe dla stosunku pracowniczego, np. wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych" - powiedziała ekspertka.

Jak zaznaczyła, osoba zawierająca umowę cywilnoprawną z agencją pracy tymczasowej powinna pamiętać, że nie będzie zabezpieczona regulacjami wynikającymi z Kodeksu pracy, a więc np., że można będzie na nią nałożyć obowiązek zapłaty kary umownej czy dokonać z jej wynagrodzenia potrąceń w wysokości wyższej niż przewidziana w Kodeksie pracy.

"Dodatkowo, umowy cywilnoprawne mogą w różny sposób kształtować prawa i obowiązki pracownika tymczasowego, nie tyle odpowiadając faktycznemu rodzajowi pracy, ale potrzebie szukania oszczędności w zatrudnieniu. Jeśli pracownik tymczasowy miałby wykonywać pracę polegającą na stałym wykonywaniu powtarzalnych czynności, niemających charakteru twórczego, które oceniane będą według kryterium jego starannego działania, a nie oceny rezultatu jego pracy, wówczas nie powinien się godzić na podpisanie umowy o dzieło" – oceniła.

Według Leszka Zielińskiego, prezesa zarządu Jobman Group Sp. z o.o. po zmianach związanych z oskładkowaniem umów zleceń, które weszły w życie od pierwszego stycznia 2016 r. można zauważyć, że wśród nieuczciwie działających agencji znacznie wzrosła liczba nadużyć w zakresie stosowania umów o dzieło, których koszty są znacznie niższe dla podmiotu zatrudniającego pracownika.

Źródło: inforfk.pl

Od 1 lipca 2016 r. płatnik będzie mógł wyznaczyć jako pełnomocnika ogólnego biuro rachunkowe lub doradcę podatkowego. Upoważni je do działania w swoim imieniu we wszystkich sprawach podatkowych oraz w innych sprawach należących do właściwości organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej.

W postępowaniu przed organami podatkowymi i kontrolnymi strona (płatnik, podatnik lub inkasent) może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Nowelizacja Ordynacji podatkowej wyróżnia od 1 stycznia 2016 r. 3 rodzaje pełnomocnictwa, tj. ogólne, szczególne albo do doręczeń. Jednak przepisy dotyczące pełnomocnictwa ogólnego zaczną obowiązywać od 1 lipca 2016 r. W związku z wprowadzeniem pełnomocnictwa ogólnego przestanie obowiązywać zasada, że pełnomocnictwo składa się w organie podatkowym dopiero wtedy, gdy toczy się sprawa. Przed nowelizacją udzielenie pełnomocnictwa było bowiem okazywane fiskusowi po wszczęciu postępowania (przez złożenie dokumentu pełnomocnictwa do akt poszczególnych spraw). Nowe rozwiązanie jest korzystne dla podatników korzystających z usług biur rachunkowych i doradców podatkowych.

Pełnomocnictwo ogólne ma najszerszy zakres wśród pełnomocnictw uregulowanych w Ordynacji podatkowej. Na jego podstawie pełnomocnik będzie mógł działać w imieniu strony postępowania we wszystkich sprawach podatkowych oraz w innych sprawach należących do właściwości organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej. Z reguły pełnomocnik ogólny jest wybierany przez stronę postępowania.

Za pełnomocnika ogólnego strony w sprawach podatkowych będzie się uznawało także kuratora wyznaczonego przez sąd na wniosek organu podatkowego. W tym zakresie istnieć będą dwa warianty. Pierwszy polega na tym, że organ podatkowy występuje do sądu z wnioskiem o wyznaczenie kuratora dla osoby niezdolnej do czynności prawnych lub osoby nieobecnej, jeżeli kurator nie został już wyznaczony. W drugim wariancie, jeżeli osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej nie będzie mogła prowadzić swoich spraw wskutek braku powołanych do tego organów, organ podatkowy składa do sądu wniosek o ustanowienie kuratora. Organ, na wniosek którego sąd wyznaczył kuratora, niezwłocznie informuje Ministra Finansów o treści postanowienia sądu o ustanowieniu kuratora.

Zasadą jest, że pełnomocnictwo ogólne oraz zawiadomienie o jego zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu będzie zgłaszał mocodawca, wyłącznie w formie dokumentu elektronicznego. Załatwianie spraw związanych z pełnomocnictwem ogólnym odbywać się będzie elektronicznie. Z papierowych formularzy można będzie skorzystać wyjątkowo – w przypadku wystąpienia problemów technicznych uniemożliwiających skorzystanie z formy elektronicznej. Ustanowienie, zmiana zakresu, odwołanie lub wypowiedzenie pełnomocnictwa ogólnego będą wywierały skutek od dnia wpływu do CRPO (art. 138i § 1 Ordynacji podatkowej).

Źródło: inforfk.pl

Za dzień wykonania usługi budowlanej, przyjmowanej w całości, należy uznać dzień, w którym wykonawca zgłasza ją do odbioru. Gdy usługi przyjmowane są częściowo, również data zgłoszenia do odbioru fragmentu wykonanych robót jest dniem wykonania usługi, nawet gdy cena za tę część usługi nie została z góry określona. Takie stanowisko zajął Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 1 kwietnia 2016 r.

W przypadku usług budowlanych lub budowlano-montażowych decydujące znaczenie dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego ma data wykonania usługi. Zmieniając od 2014 r. przepisy dotyczące powstania obowiązku podatkowego, organy podatkowe zmieniły również zdanie, jakie zdarzenie określa datę wykonania usługi budowlanej. Przez długi czas organy podatkowe jednomyślnie uznawały, że jest to data podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego. Obecnie ich zdaniem jest to zasadniczo data faktycznego wykonania usługi i o tym momencie decydują obiektywne przesłanki.

MF w wydanej interpretacji uznał, że postanowienia umowne mogą mieć charakter jedynie pomocniczy:

Celem zatem określenia w prawidłowy sposób momentu wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej każdorazowo należy badać postanowienia umowne w kontekście przytoczonych wyżej przepisów ustawy o VAT, przy czym należy mieć na uwadze, że określenie momentu wykonania tych usług dla celów podatku od towarów i usług powinno następować na podstawie obiektywnych przesłanek, a postanowienia umowne mogą mieć tutaj jedynie charakter pomocniczy.

Zdaniem MF należy uznać, że usługa budowlana przyjmowana w całości lub w części została faktycznie wykonana, gdy wykonawca zgłasza prace do odbioru (w opinii wykonawcy usługi lub ich część są gotowe do przyjęcia przez nabywcę usługi).

Na podstawie art. 19a ust. 2 ustawy obowiązek podatkowy dla usług przyjmowanych częściowo powstaje z chwilą wykonania tej części usługi. Ustawodawca wprowadza jednak jeszcze jeden warunek. Dla tej części usług musi być określona zapłata. Zdaniem MF sformułowanie „określono zapłatę” nie oznacza ono, że kwota zapłaty musi być znana (określona) z góry, przed wykonaniem usługi.

Dlatego gdy po przyjęciu części prac następuje ich wycena i jest określana kwota zapłaty, podatnik ma obowiązek ustalić obowiązek podatkowy dla tej części.

Źródło: inforfk.pl

Rośnie liczba osób w Polsce, którzy czerpią dochody z prowadzenia bloga. Oznacza to konieczność rozliczenia się z urzędem skarbowym, jednak nie zawsze konieczne jest zakładanie działalności gospodarczej. Dochody np. z wynajęcia powierzchni reklamowej można opodatkować podobnie jak dochody z tytułu najmu. Przychód należy również rozliczyć z prowadzenia e-sprzedaży, jednak tylko wówczas, gdy dana rzecz jest nowa lub sprzedaż nastąpiła przed upływem 6 miesięcy od daty jej nabycia.

– Co do zasady, osiąganie dochodów z bloga również podlega rozliczeniu podatkowemu. Podstawową kwestią jest decyzja, czy działalność tego typu to działalność gospodarcza, czy aktywność, która do takiej działalności się nie kwalifikuje – podkreśla Anna Misiak, doradca podatkowy, szef zespołu ds. podatków osobistych w MDDP.

Prowadzenie bloga nie musi się wiązać z koniecznością prowadzenia działalności gospodarczej. Jeśli blog prowadzony jest regularnie i staje się źródłem dochodów, a właściciel sprzedaje przestrzeń na blogu (np. w postaci artykułów sponsorowanych), przyjmuje się, że konieczne jest wówczas założenie działalności gospodarczej.

– Jeżeli nie kwalifikujemy naszej działalności jako gospodarczej, to należy się zastanowić, na czym ona polega. Jeżeli na tym, że wynajmujemy powierzchnię na reklamy, to można dochody uzyskiwane z tego tytułu traktować jak dochody z umowy o charakterze podobnym do umowy najmu bądź dzierżawy i opodatkowywać je podobnie jak dochody z najmu – zaznacza Misiak.

Jeśli bloger wybierze rozliczenie z przychodów na zasadzie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, podatek wynosi 8,5 proc. Wówczas zeznanie składa się do końca stycznia, jednak – jak przypomina ekspertka – osoby rozpoczynające działalność muszą pamiętać o złożeniu odpowiedniego zawiadomienia w dniu rozpoczęcia działalności nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. W innym wypadku przychody z najmu rozlicza się zgodnie ze skalą podatkową, to znaczy wedle stawek 18 i 32 proc. W takiej sytuacji możliwe jest pomniejszenie przychodów o koszty ich uzyskania, podobnie jak w przypadku najmu.

– W przypadku zamieszczania swoich własnych zdjęć, np. na YouTube, trzeba się zmierzyć z prawami autorskimi i rozliczyć przychody, jakie się z tego tytułu uzyskało tak, jak przychody z praw autorskich. Jeśli było się twórcą zdjęcia czy filmiku zamieszczonego w internecie, to takiemu twórcy przysługuje prawo do zastosowania 50-proc. kosztów uzyskania przychodu – wskazuje doradca podatkowy z MDDP.

O rozliczeniu z urzędem skarbowym powinny również pamiętać osoby, które prowadzą sprzedaż w internecie. Jeśli e-sprzedaż ma charakter regularny i stała się systematycznym źródłem dochodów, to należy ją traktować jako działalność gospodarczą i w ten sposób ją rozliczać. Odpłatne zbycie przedmiotów nie jest natomiast źródłem przychodów, gdy nie następuje w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej. Ważny jest wówczas czas, w którym dokonano sprzedaży.

– Istotną kwestią jest, czy sprzedawane rzeczy mieliśmy dłużej niż 6 miesięcy czy krócej. Gdyby się okazało, że mieliśmy je krócej niż 6 miesięcy, to musimy rozliczyć dochód osiągnięty z tego tytułu i dołożyć go do swojego zeznania rocznego. Natomiast w przypadku sprzedaży rzeczy, które trzymaliśmy dłużej niż pół roku, taki obowiązek nie powstaje – tłumaczy Anna Misiak.

Źródło: inforfk.pl

Pracodawcy zobligowani do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych powinni wpłacić pierwszą ratę odpisu na fundusz w terminie do 31 maja 2016 r. Rata musi wynieść co najmniej 75% równowartości odpisu podstawowego. Należy ją przekazać na rachunek bankowy funduszu.

Obowiązek przekazania środków na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (dalej: ZFŚS) dotyczy pracodawców, którzy obligatoryjnie tworzą taki fundusz. Są to:

• pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty (chyba że podjęli decyzję o nieutworzeniu funduszu) oraz
• pracodawcy prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych, bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników

– art. 3 ust. 1 i 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej: ustawa o ZFŚS).

Odpis na ZFŚS na dany rok kalendarzowy pracodawca przekazuje w dwóch ratach. Termin przekazania pierwszej raty upływa 31 maja. Do tego dnia należy przekazać kwotę stanowiącą co najmniej 75% równowartości odpisów podstawowych (art. 6 ust. 2 ustawy o ZFŚS). Pracodawca może także podjąć decyzję o przekazaniu większej części lub całości środków na ZFŚS w tym terminie. Środki ZFŚS są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym (art. 12 ust. 1 ustawy o zfśs).

Drugą ratę należy przekazać do 30 września.

Terminy dokonywania wpłat nie wiążą pracodawców, którzy nie będąc zobowiązani do jego utworzenia (zatrudniają poniżej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty), utworzyli fundusz dobrowolnie. Mogą oni dowolnie ustalić wysokość odpisu na fundusz i przekazać środki w ustalonym przez siebie terminie.

Źródło: inforfk.pl

Ministerstwo Finansów przypomina, że rejestracja w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) jest całkowicie bezpłatna. Rejestr CEIDG jest prowadzony przez Ministra Rozwoju.

Na rynku funkcjonują firmy komercyjne przesyłające przedsiębiorcom oferty dokonania wpisu do prowadzonych przez siebie rejestrów. Wpis do tych rejestrów nie upoważnia do wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski. Ma on charakter czysto informacyjny czy reklamowy. Podanie przez przedsiębiorców swoich danych takim firmom, a także wniesienie ewentualnych opłat, jest całkowicie dobrowolne.

Publikowane przez takie firmy dane nie korzystają z domniemania wiarygodności, a fakt figurowania podmiotu w takim rejestrze w żaden sposób nie świadczy o formalnoprawnym zarejestrowaniu firmy. Tworzone przez tego typu firmy ewidencje stanowią próbę powielenia ogólnodostępnych bezpłatnych informacji o przedsiębiorcach, zawartych w publicznych rejestrach CEIDG czy też REGON.

MR nie ponosi odpowiedzialności za zawartość jakichkolwiek spisów przedsiębiorców prowadzonych przez firmy komercyjne. Resort zaleca przedsiębiorcom rozwagę przed podejmowaniem współpracy z firmami oferującymi odpłatne wpisy do komercyjnych rejestrów.

Źródło: inforfk.pl

Ojcowie coraz częściej decydują się na skorzystanie z przysługującego im urlopu na dziecko. Od początku tego roku z urlopu ojcowskiego skorzystało już ponad 33,5 tys. mężczyzn.

W 2013 roku z urlopów ojcowskich skorzystało 28,5 tysiąca mężczyzn, w 2014 roku było ich już ponad 129 tysięcy, a w 2015 r. ponad 148,4 tys. Od początku tego roku zdecydowało się na niego ponad 33,5 tysiąca osób.

Urlop ojcowski przysługuje pracownikowi w wymiarze 2 tygodni, nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 2 lat lub:

• do upływu 24 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia orzekającego przysposobienie i nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 7. roku życia
• nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 10. roku życia w przypadku, gdy została podjęta decyzja o odroczeniu obowiązku szkolnego

Z urlopu ojcowskiego skorzystać mogą także ojcowie adopcyjni.

Należy pamiętać o tym, że:

• urlop ojcowski przysługuje niezależnie od urlopu macierzyńskiego
• urlop ten związany jest z ojcem, który wychowuje dziecko, co oznacza, że nie ma możliwości przekazania go komuś innemu
• urlop można wykorzystać jednorazowo
• można go także podzielić na dwie części (żadna nie może być krótsza niż tydzień) i skorzystać z niego w dowolnie wybranym przez siebie momencie, uwzględniając wiek dziecka
• niewykorzystany urlop przepada, nie przysługuje za niego żaden ekwiwalent
• pracownik musi złożyć wniosek o przyznanie urlopu co najmniej 7 dni przed jego planowanym rozpoczęciem
• do urlopu ojcowskiego (2 tygodnie) wliczane są także dni wolne od pracy (weekend, święta)

Ojcowie, oprócz urlopu ojcowskiego przeznaczonego tylko dla nich, mogą podzielić się z matką urlopem macierzyńskim i rodzicielskim oraz wychowawczym.

Źródło: infofk.pl

Polska wystąpi do Komisji Europejskiej o zgodę na zwolnienie z VAT podatników o przychodach do 40 tys. euro. Rząd przyjął wniosek o derogację dla Polski i przyznanie od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2018 r. odstępstwa od unijnych reguł VAT.

"Rząd zaakceptował wniosek do Komisji Europejskiej, który umożliwi przyznanie Polsce w latach 2017-2018 prawa do zwolnienia z podatku VAT podatników, których roczny obrót nie przekracza 40 tys. euro (200 tys. zł). Obecnie limit ten wynosi 30 tys. euro (150 tys. zł)" - poinformowało Centrum Informacyjne Rządu w komunikacie.

Według CIR podwyższenie limitu obrotu do 40 tys. euro, uprawniającego do zwolnienia z VAT, ułatwi i uprości prowadzenie działalności gospodarczej przez firmy osiągające niewielkie obroty, bo zmniejszy ich obciążenia administracyjne. Wyjaśniono, że przedsiębiorstwa takie zostaną zwolnione z obowiązków:

• rejestracji dla potrzeb podatku VAT,
• prowadzenia szczegółowej ewidencji dotyczącej VAT oraz
• wystawiania faktur i rozliczania tego podatku.

„Regulacja taka wspiera zatem rozwój drobnej przedsiębiorczości. W przypadku podwyższenia tego limitu ze zwolnienia z podatku VAT mogłoby skorzystać dodatkowo ok. 24 tys. podatników" - napisano.

Według rządu po wprowadzeniu tego rozwiązania administracja podatkowa zostanie odciążona od kontroli części małych podatników i będzie mogła skoncentrować się na firmach mających większe obroty, przede wszystkim w branżach podatnych na oszustwa podatkowe. Rozwiązanie takie sprzyja więc uszczelnieniu systemu podatkowego.

„Podwyższenie limitu wpisuje się w działania w tym zakresie podejmowane przez inne państwa członkowskie Unii Europejskiej" - dodano.

Źródło: inforfk.pl

Pakiet ułatwień związanych z zakładaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej za pośrednictwem Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej przewiduje nowelizacja ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Nowe przepisy zaczną obowiązywać od 19 maja 2016 r.

Ograniczona zostanie m.in. liczba danych wymaganych we wniosku o zawieszenie działalności gospodarczej. Wprowadzona zostanie także możliwość "rezygnacji" z wpisu w CEIDG przed rozpoczęciem wykonywania działalności gospodarczej, co wychodzi naprzeciw postulatom, zgłaszanym do resortu rozwoju.

Nowelizacja pozwoli również na ograniczenie liczby postępowań administracyjnych związanych ze sprostowaniami czy wykreśleniami wpisów, dzięki temu, że pracownicy urzędów gmin będą mogli samodzielnie poprawiać błędy we wnioskach przedsiębiorców. Wprowadzony zostanie także automatyczny mechanizm wykreślania przedsiębiorcy z CEIDG.

Dodatkowo do katalogu danych kontaktowych podlegających wpisowi dodany zostanie numer telefonu oraz numer faxu przedsiębiorcy (o ujawnieniu danych kontaktowych zadecyduje przedsiębiorca) oraz dodatkowe informacje dotyczące upadłości i postępowania restrukturyzacyjnego.

Nowe przepisy uporządkują również tryb przekazywania informacji dotyczących upadłości i zakazów pomiędzy CEIDG, sądami upadłościowymi oraz Krajowym Rejestrem Karnym.

Jednocześnie w Ministerstwie Rozwoju trwają prace nad wprowadzeniem nowego formularza wniosku zgłaszania danych do CEIDG. Wprowadzenie nowej wersji planujemy w połowie 2016 r. Projekt nowego formularza powstał w oparciu o uwagi, pomysły i komentarze przedsiębiorców i przedstawicieli urzędów.

Źródło: inforfk.pl

Od 1 czerwca 2016 r. podwyższeniu ulegnie wysokość minimalnej łącznej wartości zakupów, przy której podróżni spoza UE mogą żądać zwrotu podatku od towarów i usług (VAT) w systemie TAX FREE. Kwota ta wzrośnie z 200 zł do 300 zł.

Oznacza to, że aby uzyskać zwrot VAT z tytułu zakupu w Polsce towarów wywożonych przez podróżnych z państw trzecich, należy dokonać ich w kwocie nie mniejszej niż 300 zł. Kwota ta ma wynikać z dokumentu TAX FREE wystawionego przez sprzedawcę, do którego dołącza się paragon z kasy rejestrującej.

W odniesieniu do zakupów dokonanych przez podróżnych przed 1 czerwca 2016 r. do zwrotu uprawniać będzie kwota dotychczasowa, tj. 200 zł.

Podstawa prawna: Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 1 kwietnia 2016 r. w sprawie minimalnej łącznej wartości zakupów, przy której podróżny może żądać zwrotu podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 500).

Źródło: Ministerstwo Finansów